Saturday, March 28, 2009

Have you heard?

I"m sure you've heard?
Heard what?
It's international Earth Hour today Saturday 28th March: so you know what to do, don't you?
You don't? Okay, well here's the rundown.
Basically, at 8:30 Pm, the entire planet is turning their lights off for one hour to raise awareness about global warming...

Besides the fact that you can have a lot of fun in the dark, it also promote healthier living and enviromental conservation.
So please....lights off!

Friday, March 27, 2009

Ek het dit...

Kan nie glo ek doen dit al die jare verkeerd om nie!
Na baie jare en ek boedoel baaaaie jare se gesukkel met hierdie affere, het ek nou eindelik ontdek hoe werk hy!
Van nou af gaan ek dit sommer drie maal n dag doen in plaas van drie maal n jaar...

Wednesday, March 25, 2009

Eenvoud...

Eenvoud in lewenstyl beteken nie eenvoudigheid in die sin van goedkoopheid en swak smaak of slordigheid nie!
Veel eerder is dit nederigheid, beskeidenheid, opregtheid en respek teenoor die wyse waarop mens jou lewe organiseer, inrig en uitleef!
Dit vra dus intelligensie, n spesiale benadering tot die lewe en dus n besondere MANIER van dink en optree!
Daarmee saam die noodsaaklike en onvermydelike... Goeie Smaak!
En gelukkig tog dat smaak verskil, want daarsonder sou die wereld darem n saai plek gewees het om in te woon.
Gelukkig ook dat n mens nie voorgeskrewe reels kan neerle as dit by mense, hulle behoeftes en hulle lewenstyl kom nie.

In sommige huise waar ek al gekuier het, is al die pragtige en duur dinge, maar die atmosfeer is koud, en dit se niks oor die persoonlikhede wat daarin woon nie!
Ander huise, soos myne, vertoon weer minder welvaart in die materiele sin, maar voordat mens die bewoners ontmoet, word n warmte en goeie smaak aangevoel...
Dinge in so n huis trek mense omdat dit betekenis het, en jy voel asof jy dit van nader wil betrag... Jy wil daarby kuier...

*Henry W. Longfellow het gese:
In character, in manners, in style, in all things the supreme exellence is simplicity

Monday, March 23, 2009

Niks te klein...

Ons hoor dikwels mense se niks is te groot vir God om te doen nie.
Dit is sekerlik so...
Maar ek sal graag wil byvoeg dat niks te klein is vir ons om na hom te bring nie...

Saterdag moes ek die oom werk toe vat want ek het die kar nodig gehad, oppad na sy werk toe, sien ek n klein voeltjie hulpeloos op die sypaadjie fladder. Ons was laat en kon nie stop nie...
Ek stuur dadelik n skietgebedjie op dat iemand die voeltjie sal help. n Jongman het op die sypaadjie gedraf. Ek het in my truspieeltjie gesien hoe hy die voeltjie raak sien, stop, nader gaan en die voeltjie sagkens in sy groot hande optel!

"Dis hoe dinge met God werk" het ek gedink...
Ons behoeftes is nooit te onbenullig vir Hom nie!

Wednesday, March 18, 2009

Hoe gaan dit met jou?

Hoe gaan dit met jou?
Nee, dit gaan goed dankie, en met jou?
So begin bykans elke ontmoeting, elke gesprek-
Wat my dan veral opval, is die dikwels negatiewe nee vooraan die antwoord...
Soms ondervind n mens dat iemand sal se; "Dit gaan goed" - wanneer enigeen kan sien dat die persoon siek of arm of ellendig of bekommerd of sommer glad nie lekker is nie.

Dan weer diegene wat inderdaad nogal goed lyk, met wie dit kan goed gaan. Wat goeie gesondheid geniet, geen gebrek ken nie, beklee n interessante, stimulerende betrekking, het gesonde kinders, n mooi gesin en huis, gaan goed geklee. Het nog nie n ouer, n lewensmaat of kind aan die dood moes afstaan nie...
Maar tog is daar dinge wat veroorsaak dat dit met die mense nie so "goed" gaan as wat hy/sy aan die wereld moet voorgee nie!

Die mens het natuurlike skokbrekers teen die groot leed van dood, egskeiding, ontrouheid in al sy vorms, ongelukke en al die ekonomiese en liggaamlike breuke wat oor n uitgerekte tydperk of in n oogwenk kan gebeur...
Daar is egter ook so iets soos onnodige leed, wat soos n vuur nie slegs binnetoe verteer nie, maar wyd om hom skroei en alles naby kan doodbrand...
Agter n "Dit gaan goed" kan n man of vrou skuil, wat diep en by herhaling beledig en verwond word deur n geliefde wat ly aan n humeur wat gedurig opvlam - met of sonder rede...
Of iemand wat die swaar kruis van n ontroue metgesel al jare lank saamdra...
Of n ouer wat wonder waar sy kind dan tog die spoor byster geraak het, waar hy/sy as ouer gefaal het...
Daar is die soort leed wat nooit met ander bespreek word nie, maar wat n geleidelike sloot in n lewe kan uitkalwe...

Dan is daar die Gewer wat al die leed, hoe verborge en uitgesproke ook al, uit die weg kan ruim, kan verander, sodat n onbevange, opregte antwoord moontlik is:-
Dit gaan goed, werklik goed!

Monday, March 16, 2009

Heimweedag


Gister was Sondag... Die oggend was grys en koel, Die reen tik teen die ruite en boomblare, en ek weet dis n heimweedag, n dinkdag, n verlangdag...
In die kombuis, die radio saggies in die agtergrond, ek besig om die middagete gereed te maak voor kerk. Wanneer ons na die diens tuiskom, wag dan net die afronding vir die eenmaal per week se rustige saam-eet.
Die reenweer en sagte klanke oor die radio laat my toe op hierdie nat koel Sondagmore in die verlede beland...

Ek is weer terug by daardie Sondagmore n paar jaar gelede...
...ICU - die geveg om n lewe - met al die kennis tot die mens se beskikking.
Ons bid, bid, bid. Almal wat haar so liefhet, bid van ver en van naby. Ons bid verby masjiene en menslike kennis.
Sy is so jonk nog, Vader... haar drie kindertjies nog so klein - hulle het haar nog so nodig!
...Toe is sy weg - heeltemal, finaal weg...
Vaarwel, kleinsus, fluister ek klankloos by die aanraak van die kis met die ontelbare rooi - rooi angeliere bo-op.

Dis nie n storie die nie! Dit bly steeds n ongelooflike waarheid. Engela is weg. Drie en Dertig jaar jonk was sy... drie klein kindertjies los sy...
En hoe mis ons haar - en haar stories - MIS!

Thursday, March 12, 2009

Kind wil popster word...

In ons woonstelblok bly n ma en haar seun alleen...

Die ma is n gegoede wit, Afrikaanssprekende vrou, wat foutloos Engels praat. Na die handjievol kere dat ek en sy op die trappe of in die parkeer-area n paar beleefde woorde met mekaar gewissel het, het ek tot die slotsom gekom dat sy beslis n intellektueel is...
Haar seun lyk altyd verveeld en geirriteerd...
Hy is n lang seun en gemiddeld so ses dae n week dra hy n T-hemp waarop "shorty" staan, en ek hoor sy vriende noem hom Pilatus...

Omdat daar net tien woonstelle in die gebou is, weet almal van almal... hoor almal vir almal... en sien almal vir almal...
En so hoor ek toe laatmiddag gister hierdie vreeslike geveg tussen ma en seun, nie omdat ek wil hoor nie, omdat ek nie anders kan as om te hoor nie...

Jy verwerp alles wat ek is, skree die ma driftig. Jy wil nie leer nie. Jy wil alles doen waaraan jy maar kan dink om my in die verleentheid te stel. Jy rook in die openbaar. Jy drink. Jy steek my aanmekaar in die skande. En dit terwyl jy alles het, en as jy nog iets wil he, gooi jy n onsmaaklike toneel tot jy dit kry. Maar die kans om iets van jouself te maak, dit wil jy nie he nie... Al wat jy in jou kop het is om n popster teword...

Jy is n onnosel koei, skree die seun met die ongelooflike naam Pilatus... Jy worrie nie regtig oor my nie.Al waaroor jy bekommerd is, is jou image. Ek sal jou nog wys hoe famous ek gaan word. Ek gaan iemand wees, en jy gaan n stuck-up bi@&... bly!
Kom ons praat mooi, se die ma.
Steek jou mooi praat in jou dinges! skree Pilatus.
Woedend en swetsend storm Pitatus die gebou uit... n pynlike stilte daal oor alles neer...

Net daar, met my hande op my kospotte en vadoek oor my skouer bid ek vir hierdie mamma...
dat sy sal kalm word en bly, dat sy nie paniekerig sal word nie, nie eerste sal skree nie, dat sy sal saamvloei met haar tiener se passie en drome, dat sy, sy vertroue sal wen, dat sy die verhouding sal behou, kom wat wil!

Wednesday, March 11, 2009

Lip Ice


Charmaine en Thea het gevra vir hierdie reseppie.

Ek het so 12jaar gelede hierdie reseppie by my vriendin Maggie se ma, Tannie Ria Seaward van Vaalpark sasolburg gekry.
Omdat ek regtig nie sonder Lip Ice kan leef nie was ek baie baie bly toe sy vir my haar reseppie gegee het.
Tannie Ria gebruik byewas in haar resep maar ek het vreeslik gesukkel met koorsblare toe ek die byewas gebruik het en toe maar oorgeslaan na kerswas

Ek gebruik n ou staal melkbekertjie om alles in warm te maak op die stoof.

1 Kers in 3 gelyke dele verdeel.
1 deel van hierdie kers fyn gesny
3 eetlepels vaseline
1 buisie Libello
Smelt oor stadige hitte op stoofplaat (mikrogolf brand die mengsel)

Ek het maar altyd n paar ou lip ice buisies byderhand
gooi die mengsel warm in die buisies
Laat stol en gebruik net soos winkel lip ice.

As ek lus is vir n kleurtjie sny ek so klontjie van n rooi kers by my mengsel dan het ek "pienk" lip ice.
Jy kan die basis van die mengsel sagter maak deur bloot jou hoeveelhede vaseline aan te pas, dan is dit meer smeerbaar ek persoonlik hou van n stywerige lip ice.

Sagte Lippies vir julle almal...

Tuesday, March 10, 2009

My handsak

Ek is deur Thea getag om my handsak te wys:-

Post a picture of whatever bag you are carrying
as of late. No, you can't go into your closet and pull out your favourite purse! We want to know what you carried today or the last time you left the house. List how much it cost. And this is not to judge! This is for entertainment purposes only. So spill it.
And if there is a story to go along with how you obtained it, we'd love to hear it. Show us what's in your purse! Tell us what it is. Tag some chicks (sorry boy's but I'm guessing not a lot of you carry bags around anyway)
Ek gebruik hierdie handsak meeste van die tyd, sommer by n straatstalletjie in Rustenburg gekoop.My sakbybeltjie, handeroom, stimorol, naelvyltjie en ekstra naalde vir Willie se insulien spuite.n Lekker ruik ietsie (Tabu) handspieel en gesigroomSelfoon, Lipice (ek maak my eie lipice) Pompie en n pen wat ek verlede jaar by ons kerk se kinderfees as n geskenk gekry het.
My beursie (net kleingeld en n klompie ou strokies in op die oomblik) I.D boekie en my lisensie.

Ek vra verskoning vir die gehalte van die foto's maar ek gebruik die selfoon daarvoor. Omdat die foto's nie te waffers is nie het ek maar besluit om nie al die ander "junk" wat wel in my handsak is (ou sneesdoekies, lee lipstiffie ens...) ook te plaas nie.



Ek tag vir mariki om haar handsak te wys.

Thursday, March 5, 2009

Onrustige gevoel

Staan ek gisteroggend op met hierdie vreeslike snaakse gevoel. Kan nie regtig in woorde beskryf hoe ek gevoel het nie, net asof iets my bedreig. Ek staan in die kombuis om die oom se kos vir die werk te maak en sy ontbyt en die trane loop oor my wange, ek huil maar ek weet nie waaroor nie...
So gaan ek biddend deur die dag, biddend en huilend. Praat met Marius, hy verseker my hy is doodreg, praat omtrent ses keer met die oom, ook hy verseker my hy is reg.

Worstel ek laasnag met my gevoel, kort kort wakker, gaan maak al kwart oor vier vanoggend vir ons koffie, die oom drink dit so grom grom.
Gaan staan op die balkonnetjie, vra die Vader om my kalm te maak, vra Sy beskerming oor my man, my kind, my geliefdes.
Ek kom aan niks, skrop hier vroetel daar, irreteer myself naderhand...

Drie uur vanmiddag lui my foon, my hand bewe toe ek hom antwoord... die oom se werkgewer, ek kom jou binne vyf minute haal, hy wil niks oor die foon se nie net dat ons sal praat as hy by die woonstel kom. Ek weet op daardie oomblik iets het gebeur, ek probeer die oom op sy foon bel maar geen antwoord...
Ek bel dadelik vir Oom Petrus, die oom se broer maar kan ook niks sinvol vir hom oor die foon se nie, net dat ek dink die oom is dood...

Mnr F tel my op met sy groot bakkie en se ewe rustig dat die oom by die noodkamers is en dat hy deur n swerm bye aangeval is... dadelik wil ek weet of hulle vir die dokter gese het hy is n diabeet en dat sy boetie Oom Petrus allergies is vir bysteek...
Toe ek by die Oom kom skrik ek vir die gedrog wat ek sien, sy kop en gesig is drie keer sy groote geswel, hy sukkel om te praat en asem te haal... die dokter bly vir my se hy is "fine" maar kyk my nie in die oe nie.
Ek raak kalm en vra die Vader om Willie aan te raak. Twee ure later stuur hulle ons huistoe, bloedruk weer normaal, oor die driehonderd angels uit sy gesig, kop en lyf uit gehaal. Sy mond toegeswel, sy oe toegeswel, hy sukkel om te praat en te loop. Ek moet kort kort langs die pad stop sodat hy kan naar word.
Die Dokter raak aan my arm en se: Jou man was baie baie gelukkig vandag mevrou!

Nadat ek hom in die bad gehad het en nog n spul angels uit sy kop en gesig uit gehaal het vertel hy my dat hy besig was om te skraap ( die oom werk mos padbou masjiene) en hy vermoed dat hy die bynes oopgeskraap het, toe hy weer sien is hy toegepak onder die bye, hy weet nie hoe hy by die grader uitgekom het nie, het begin hardloop, op n stadium geval maar geweet hy moet dadelik opstaan en beweeg anders gaan die bye hom doodsteek. By n stoorkamertjie ingehardloop nadat hy al van sy klere van hom afgegooi het, in die kamertjie het hy meeste van die bye van hom afgeklap met sy hande.
Dadelik sy werkgewer gebel en gese hy het dringend mediese hulp nodig, hulle was in n rekord tyd by hom en kon hy baie vinnig mediese behandeling ontvang.
Dit is nou agt ure later, hy is nog erg geswel, ly verseker nog aan skok, maar lyk beter as vanmiddag. Sy suiker bly nou hier by die16 rond maar die dokter het my verseker dit is van die kortesoon wat hulle hom gespuit het en dat dit vir die volgende drie dae so sal wees.

Ek se vir die Vader baie dankie dat hy vir Willie vandag bewaar het, en dat hy so vinnig al beterskap toon.

Vader ek bring vir Willie weereens na U toe, Vader U alleen weet wat hy vandag dergemaak het want U was daar. Ek dank U dat U sy lewe gespaar het. Ek vra dat U asseblief vannag met hom sal wees, dat hy more oggend sal opstaan en beter sal voel. Dankie Liewe Jesus dat U altyd en oral in beheer is.
Amen

Wednesday, March 4, 2009

Soms wonder mens...

...waar kom vrouens vandaan?
Verder het die Here God gese: "Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom iemand maak wat hom kan help, sy gelyke". Genisis 2:18

Het jy al ooit daaraan gedink dat jy, vrou, die hoogtepunt van God se skeppingswerk is? Jy is heel aan die einde geskape omdat jy die kroon van die skepping is! Nadat God alles geskep het, was daar steeds iets baie belangriks weg. Iets was net nie heeltemal reg nie. Die wese en werklikheid van die hart van n vrou het nog ontbreek!

En deur al die eeue het niks verander nie. Wanneer die vrou nie daar is nie, is daar n groot leemte. Sonder die dierbare hande van die vrou, is die mensdom arm aan sorg, sonder haar begripvolle ore, is woorde stom, sonder haar alles - sien - oe, tas die wereld soos blindes rond en sonder haar sagte hart is hierdie wereld n klipsteenharde plek!
Want vroue laat die aarde draai. Dis hulle wat meer as net lee mae vul, hulle liefde maak mense se harte vol. Hulle opregte "hoe-gaan-dit?" laat mense beter voel, hulle ek-is-lief-vir-jou-glimlagte laat probleme wegsmelt en hul geloof in more, gee aan die mensdom hoop!

Ja, sonder jou vrou, soek ander die heeltyd na n vermiste skakel. Wanneer jy nie by die huis is nie, is jou gesin se blyplek koud, as jy nie daar vir jou kinders is nie kan hulle nie oorleef nie, as jy afwesig is in die mense rondom jou se lewens, is hulle soekend!
En omdat jy Jesus se hande en voete is wat hierdie aarde laat beweeg, is dit n lewelose plek sonder jou.

Besef vandag dat jy, dierbare vrou, die kroon van die skepping, geskape is omdat jy gekies is om met jou vrouwees aan hierdie wereld lig te gee. sonder jou gaan hierdie wereld mank aan die ware wese van die liefde.
Net jy kan met jou vrouwees-eienskappe die verskil maak aan die harte van die mense in jou lewe.
Geniet jou vrouwees, dit wat-niemand-anders-kan-wees-nie, met (vroulike) oorgawe en passie!

Tot U diens skepper - God,
dankie vir die grootsheid van U skeppingswonder!
Dankie veral dat U my, vrou, so besonders gemaak het;
dat ek U kroonkind is!
help my om elke dag te onthou dat U mu mop n spesiale manier in die lewens van ander wil gebruik.
Laat my vrouwees U altyd tot eer wees.

Tuesday, March 3, 2009

Ongeluksvoel...


n Jarelange vriendin bel my uitasem gisteraand.
Ek vra haar of sy sopas geoefen het maar sy se nee, sy het nounet n skokkende ontdekking gemaak...
Sy se dat sy besef het dat daar nie n dag verbygaan sonder dat sy val, struikel of teen iets vasloop nie.
Ek het gedink dis ongeskik om vir haar te lag en ek het maar eerder stilgebly... Nie dat sy enigsins agtergekom het die stilte hang in die lug nie.
Sy vertel dat sy verlede week vinnig by n winkelsentrum ingehardloop het vir n uitrusting vir n funksie.
Sy vertel sy was haastig en toe sy by die deur uitstap (die vloer was nat want dit het gereen) wou sy nog die handreling vasvat toe sy neerslaan soos n dooie os, n paar trappe afgly en tot stilstand kom in n posisie wat enige ervare gimnas jaloers sou maak.
Daar sit sy en kreun. Haar pynbenewelde brein probeer om seine na haar bene toe te stuur om die net weer in n normale posisie te kry, maar iewers in haar gestel raak die boodskap heeltemal weg.
Iewers in die verte hoor sy stemme agter haar skree, Eish mamma, I'm sorry, I'm sorry
wat haar natuurlik absoluut niks gehelp het nie... iemand gee haar skoen vir haar terug...
Na nog n paar kreune en steune kry sy haarself opgelig uit die nievleinde gesittery.
Hoewel sy probeer om haar kop hoog te hou en met die bietjie dignity wat sy oorhet aan te stap na haar voertuig toe, kon sy nie help om haar gesig in pyn te trek met elke voet wat sy neersit nie.
Sy se, gewoonlik wanneer sy val, probeer sy so vinnig moontlik weer regop kom, maar hierdie keer het sy eerder net gesit en kreun.
"My lewe het nie eers voor my oe verbygeflits nie, ek het te vinnig geval" se sy.

Ek het geweet as ek nou lag... staan ek n groot kans om n baie goeie vriendskap te ruineer...

Vergewe my asseblief vriendin maar ek kan regtig nie meer vir een oomblik my lag inhou nie...