My groot geskenk

Na die laaste trek sukkel ek gedurig met my rekenaar.
Sy kwale wissel van dag tot dag, en word by die dag ernstiger en meer gekompliseerd.
Gelukkig vir my het ek n persoonlike GPS met die naam van Marius, en so sukkel hy aand vir aand met my en die rekenaar oor die foon, ek volg sy instruksies blindelings en siedaar... ek werk weer vir n dag of twee op die siek masjientjie!

Hy kom spandeer n hele saterdag aan my siek rekenaar... ruk hier iets uit, sit daar weer iets in. En daar gaan ek en die rekenaar weer....
Maar heellaas dit hou ook net n week...

Ek bel weer, verduidelik die rekenaar praat nou slegs Chinees, weier enige iets anders!

Nee wat Moeder, sit nou maar die ou siek dingetjie af tot ek weer Saterdag by jou kan uitkom is Marius se opdrag...
Maar dit is nou eers Maandag my kind...
Jammer Moedertjie, Saterdag hoor!

So kyk ek al van vroeg Saterdag af uit vir Marius...
Hy laai n hengse groot pakkie agter uit die kar uit...
Bespring my arme siek masjientjie sonder enige simpatie.
Kul jou hier en kul jou daar en siedaar...
Staan n splinternuwe masjientjie..."uit die boks"

Nuwe alles, van die muis tot bo uit!

My liefste kind, baie dankie vir hierdie groot bederf.
Ek is baie lief vir jou en wardeer jou!
Behandel tog asseblief die ou siek masjientjie met respek , wat jy ook al met hom doen... ons het vir n jaar lank groot dinge saam gedoen en ver paaie saam geloop...
Jy weet tog hoe swaar neem ek afskeid van die ou dinge...