Ek stap rustig deur die winkels by ons plaaslike winkelsentrum, 'minding my own business' toe n vrou op my afpyl.
Goeie more Antie, weet Antie miskien waar n Apteek is?
Ek kyk erg verontwaardig na die vrou; so by die dertig of miskien vyf en dertig en wonder (amper hardop) WATSE GE-ANTIE IS DIT HIERDIE?
Ek is skaars ses en veertig!
Erg stywe lipperig beduie ek haar in die rigting van die apteek, en sy se so ewe beleefd;
Dankie Antie!
Ek gaan net daar en dan huistoe...
Ek bedink hierdie Antie storie diep en deeglik...
Het ek nie ook maar as dertigjarige gereken, ooms en tantes van ses en veertig is van die mark af nie?
Maar dan dink ek verder;
ons gaan mos nou deur die antiselluliet - antidepressant - antioksidant - antiveroudering -stadium.
Dan moet ons nog ons kinders sterk maak teen die antichris...
Is ons nie eintlik eksperte in die anti bedryf nie?
Ek bekyk myself van alkante af in die groot spieel, en besluit;
Dit is slegs en ek bedoel SLEGS...
my onfatsoenlike borste en boepie wat my laat glo ek is die "Antie-titel" werd...
want my bloed skop nog soos die van n jong bok!
Skree dus hard hoera vir alle Anties - ons is professore van leefkunde!
Van nou af lig ek my dubble ken, konsentreer op my wysheid en dapperheid, pleks van vervalle velle en kreukels!
No comments:
Post a Comment