Ek het n buurvrou gehad met n klein tuintjie wat sy liefderyk versorg het. Sy het besonder gehou van n paadjie wat met rankrose oordek was. Ek het haar op n slag geterg omdat ek haar altyd met n snoeisker in die hand aangetref het waar sy besig was om verwelkte blommetjies weg te knip.Toe sien ek haar op n dag sonder die sker. "Wat is aan die gang?" vra ek haar toe. Sy het geglimlag: Jy behoort my te begryp, omdat dit eintlik jy is wat my laat insien het dat my jag op verwlkte blomme risiko's inhou.
Ek was al so behep daarmee dat ek omtrent net die verwelkte blomblare raakgesien het. Ek was so gefassineer deur die klein skoonheidsfoutjies dat die skoonheid van die geheel my skoon ontgaan het...
