Soos n Tolbos, so is ook ons lewensdae.
Ja, n warrelbos, n versamelbos!
Dis nou hierdie kant toe, dan weer daardie kant toe, dis die een oomblik in volle vaart vorentoe net om weer netnou op ons spore terug te loop.
En so ver ons gaan, waai soveel indrukke teen ons vas - te veel om op te noem, maar met die warrelgang van die jare verloor ons weer baie hiervan.
Tog was die verloop van ons dae nie vergeefs nie, want n ietsie van alles bly onherroeplik aan ons vaskleef.
Soos die tolbos vorder op sy pad, tel hy oral flenterjies hiervan en daarvan op wat stille getuienisse is van oral waar hy was.
So dra elke mens in homself n tere nagedagtenis, maar ook n litteken: gelukkige oomblikke, maar ook tye van weerlose smart of verwerping of eensaamheid.
Dit alles maak die somtotaal uit van wat ons is.
Dit spel ons menswees uit.
Hierin le ons dae opgesluit.
Die tolbos van ons lewens is al tasbare bewys wat ons het van die dinge wat verbygegaan het en wat nooit weer sal wees nie...
No comments:
Post a Comment